تفاوت بین كوین و توكن چیست؟
نكات کلیدی
- كوین ها هر گونه رمزارزی هستند که دارای یك بلاكچین مستقل و جداگانه هستند (مانند بیت كوین و اتریوم و غیره)
- آلت كوین ها نیز به كوین های غیر بیت كوین اطلاق می شوند
- توكن ها رمزارزهایی هستند که بلاكچین مختص خود ندارند اما در یک بلاكچین دیگر فعالیت می‌کنند. و تكنولوژی همان بلاكچین نیز بهره می برند. مانند توكن های ERC-20
ورود به بازار رمزارزها می‌تواند یک کار پیچیده و دشوار باشد. ممکن است درباره بیت كوین چیزی شنیده باشید اما در مورد هزاران كوین و پروژه بلاكچین دیگر، چطور؟
برای بدست آوردن درک بهتر از بازارهای Crypto، راحت‌تر است که رمزارزها را به دو دسته متمایز طبقه‌بندی کنید: كوین ها و توكن ها.
كوین ها
كوین به هر رمزارزی اطلاق می شود که دارای بلاكچین مستقل و مجزا باشد، مانند بیت كوین.
این رمزارزها از پایه و از صفر طراحی و راه‌اندازی شده اند و شبکه گسترده‌تر به طور خاص برای هدف معینی طراحی می شود به عنوان مثال، بیت كوین به عنوان یک ذخیره ارزش، مقاوم در برابر سانسور و واسطه در مبادله است که دارای سیاست پولی ثابتی است. توكن بومی بیت كوین یعنی BTC نقدشونده ترین رمزارز موجود در بازار است و دارای بالاترین حجم بازار در بخش رمزارزهاست.
پروژه‌های كوین، معمولا از تکنولوژی‌های گذشته یا سایر رمزارزها الهام می‌گیرند و آن‌ها را به یک شبکه نوآورانه تبدیل می‌کنند که هدف خاصی را دنبال می كند.
یک نمونه دیگر از كوین، ETH كوین اصلی اتریوم، پلتفرم قرارداد هوشمند برای ایجاد برنامه‌های رایانه‌ای عمومی است که بر روی بلاكچین غیر متمرکز اجرا می‌شوند اتریوم به جای تمرکز بر داده‌های مالی، بر روی داده های برنامه دلخواه که می‌توانند هر چیزی را از بازی‌ها گرفته تا رسانه‌های اجتماعی پوشش دهند، تمركز می كند. اتر برای ارسال یا دریافت، مدیریت دارایی‌ها، و تعامل با برنامه‌های غیر متمرکز (dapps) روی شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ممکن است در مورد این كوین ها ، AltCoinها نیز شنیده باشید اساساً، ما آلت كوین ها را هر كوینی غیر از بیت كوین، می‌نامیم.
توكن ها
توكن ها سرمایه گذاری منحصر به فرد از پلتفرم های وسیع‌تر قرارداد هوشمند مانند اتریوم هستند که کاربران را قادر به ایجاد، نشر و مدیریت توكن ها می‌کند که از مشتقات اولیه بلاكچین ها هستند.
برای مثال، جنون ICO در سال 2017، با استاندارد توكن ERC - ۲۰ اتریوم تقویت شد، که اساسا یک پروتکل برای ایجاد توكن ها (علاوه بر ETH) بر روی بلاكچین اتریوم است که می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند.
پروژه‌ها اپلیكیشن هایی را با استفاده از قراردادهای هوشمند بر روی اتریوم ایجاد یا اعلام می كنند و یک توكن بومی برای استفاده در این اپلیكیشن منتشر كرده و مستقیماً از سرمایه گذاران ETH در این فرآیند،منابع مالی لازم را كسب می كنند.
توكن ها گوشه‌ای منحصر به فرد از بازار رمزارزها را اشغال می‌کنند که در آن به عنوان "توكن های Utility" درون اکوسیستم یك برنامه كاربردی و برای تحریك یك رفتار خاص و یا پرداخت هزینه ها عمل می‌کنند به عنوان مثال، توكن محبوب ERC-20 با نام Dai، بخشی از اپلیكیشن غیرمتمركز MakerDAO در بلاكچین اتریوم است. MakerDAO راهی برای دسترسی کاربران به ابزارهای اعتباری مانند قرض کردن/ قرض دادن با استفاده از Dai است که بصورت استیبل کوین یا ارزی با قیمت ثابت طراحی شده‌است. توكن های ERC - ۲۰ مانند Dai را می توان در مقابل هر توكن ERC - ۲۰ دیگر یا سایر توكن های استانداردهای مبتنی بر اتریوم (مانند ERC-721)، از جمله كوین ETH معاوضه نمود.
در نتیجه، توكن ها با كاربرد خاص در داخل یک شبکه گسترده‌تر رمزارز یا بلاكچین یك كوین وجود دارند، مانند Dai موجود در اکوسیستم اتریوم.
سایر توكن ها علاوه بر Dai شامل Maker (mkr)، ۰ x، augur (REP)، Komodo (KMD)، و golem (GNT) هستند.
كوین ها باید از طریق بازارهای معاملات رمزارز با یکدیگر مبادله شوند زیرا بر روی پروتکل‌های غیراستاندارد و متفاوت ایجاد می‌شوند برعکس، توكن های اتریوم (به عنوان مثال، ERC - ۲۰) را می توان از طریق برنامه‌های داخلی و با کم‌ترین اختلاف مبادله کرد چون آن‌ها بر روی پروتکل‌های استاندارد ساخته می‌شوند.
نزدیک شدن به بازاررمزارزها كار چالش برانگیزی است، اما درک تمایز اساسی بین انواع مختلف رمزارز می‌تواند به شما کمک کند تا ریسک های مرتبط را مدیریت کرده و در یک اکوسیستم پرنوسان، تصمیمات بهتری اتخاذ نمایید.
